مرغ گوشتی زنده آرتا جوجه سبلان
جوجه های یک روزه گوشتی که با هدف مصرف گوشت آن پرورش داده میشوند در نهایت به مرغ گوشتی تبدیل می شوند. مرغ گوشتی نژادهای متفاوتی دارد اما همه ی آنها در یک ویژگی یعنی سرعت رشد بالای مرغ مشترک هستند.
در مزرعه پرورش مرغ گوشتی، جوجه یک روزه که حدودا ۴۰ گرم وزن دارد به مدت ۴۰ الی ۵۰ روز به یک مرغ حدودا 5/2 کیلو تبدیل میشود. مرغ گوشتی نژادهای متفاوتی جهت پرورش دارد اما متداول ترین آن سویه راس میباشد. یکی دیگر از نژادهای اصلاح شده مرغ گوشتی در ایران نژاد آرین میباشد.
پرورش جوجه گوشتی و تولید گوشت مرغ یکی از ارکان اصلی تأمین مواد غذایی جامعه است. طی سالهای اخیر کشور ما ازجمله 10 کشور پیشرو در تولید گوشت مرغ در جهان قرارگرفته است، هرچند این فعالیت تولیدی به دلالیل مختلفی در مقایسه با کشورهای پیشرفته دارای بهره وری پایین تری است. یکی از جنبه های مهم پایین بودن بهره وری تولید در کشور، بالابودن سن پرورش و کشتار جوجه های گوشتی است که پیامدهای منفی نظیر افزایش ضریب تبدیل خوراک، مصرف بیشتر نهادههای دامی بخصوص ذرت و کنجاله سویا، احتمال افزایش بیماری، تلفات و مصرف آنتی بیوتیک و افت کیفی لاشه، بازارپسند نبودن این محصول با وزن بالا در بازارهای منطقه ای و جهان، فرصت صادرات از کشور سلب می گردد.
بی تردید میتوان گفت که شرکت آرتا جوجه سبلان با اتخاذ تصمیمات و انجام برخی اقدامات و برنامه ریزی ها، موجب تغییر و اصلاح و ارتقاء این فعالیت تولیدی را فراهم نموده است. جوجه یک روزه گوشتی تولیدی شرکت آرتا جوجه سبلان در فارمهای گوشتی پرورش یافته و در پایان دوره، درصدی از محصول (مرغ گوشتی زنده) به صورت زنده فروشی به مشتریان عرضه میشود و مابقی آن به کشتارگاه طیور این شرکت ارسال و در نهایت به صورت مرغ گرم بسته بندی شده به بازار عرضه می شود. در مزارع پرورش مرغ گوشتی شرکت آرتا جوجه سبلان برای رسیدن به حداکثر پتانسیل ژنتیکی نژاد، قرنطینه شدید بهداشتی به همراه شرایط مناسب دما، رطوبت، تهویه هوا و تغذیه فراهم شده است. همچنین برای پیشگیری از بیماریهای شایع در منطقه، علاوه بر واکسیناسیون اولیه، برنامه واکسیناسیون مجدد نیز طراحی گردیده است. به منظور پرهیز از مصرف آنتی بیوتیک تمام تلاش کارشناسان بر حفظ سلامت مرغ متمرکز است تا در نهایت غذای سالم در اختیار مصرف‌کننده قرار بگیرد. همچنین به منظور بهبود کیفیت گوشت مرغ و کاهش میزان چربی لاشه، وزن مرغهای زنده در زمان کشتار معمولا در محدوده ۱۶۰۰ تا ۲۶۰۰ گرم (میانگین ۲۳۰۰ گرم) بوده و بسته به فصل و بازار فروش متغیر می باشد.
پرورش مرغ گوشتی در سنین پایینتر (مثلاً تا 42 روزگی) دارای محاسن مختلفی است که از جنبه های متفاوتی قابل بررسی است. با افزایش سن پرورش، وزن جوجه بیشتر و نیازهای نگهداری بدن جهت فعالیت های متابولیکی اندام ها به تدریج افزایش می یابد. بنابراین میزان بیشتری از انرژی و مواد مغذی دریافتی صرف تأمین این نیاز در مقایسه با نیاز رشد یا تولید میشود که منجر به افزایش ضریب تبدیل خوراک می گردد. همچنین، با افزایش سن، تولید چربی در بدن مرغ گوشتی بیشتر شده، یعنی اینکه مرغ برای تولید هر گرم چربی در بدن خود، خوراک بیشتری نسبت به تولید گوشت مصرف می کند. بنابراین، بهبود ضریب تبدیل غذایی یکی از مهم ترین مزایای فیزیولوژیک کاهش سن پرورش می باشد. در سنین پایین تر پرورش، به دلیل هماهنگی بیشتر بین رشد عضلات و اندام های حیاتی نظیر قلب، ریه، کبد و کلیه، احتمال بروز اختلالات قلبی و عروقی، بیماریهای تنفسی و اختلالات متابولیکی از قبیل سندرم مرگ ناگهانی، آسیت و همچنین حساسیت به بیماری های عفونی از قبیل گامبرو که در جوجه های مسنتر شایع تر است، کاهش یافته و در نتیجه موجب بهبود رشد، کاهش تلفات و کاهش مصرف دارو می گردد. از این طریق هزینه های مربوطه کاهش و سودآوری فعالیت افزایش می یابد. از مزایای دیگر لاشه های با وزن پایین تر، بهبود تردی و طعم گوشت به خصوص گوشت ران و سینه است. به طورکلی با عرضه مرغ به بازار در سنین پائین تر میتوان از پایین تر بودن غلظت آلاینده ها در گوشت مرغ اطمینان بیشتری داشت. اکثر سموم و آلاینده ها در بافت چربی تجمع می کنند و با افزایش سن جوجه که میزان بافت چربی در لاشه افزایش می یابد، غلظت آنها نیز بالا میرود و احتمال ورود این سموم به چرخه تغذیه انسان افزایش می یابد.